Po II wojnie światowej wśród jej zwycięzców największe znaczenie zyskały dwa supermocarstwa: Związek Radziecki i Stany zjednoczone Ameryki Północnej. ZSRR, największe państwo euroazjatyckie, zostało w trakcie działań wojennych znacznie zniszczone i poniosło olbrzymie straty ludzkie. Lecz po wojnie szybko się odbudowało i rozwijało swój potencjał przemysłowo-gospodarczy w oparciu o centralistyczną planową gospodarkę państwową, zgodnie z zasadami wdrażanego ustroju socjalistyczno-komunistycznego. Natomiast Stany Zjednoczone już w czasie wojny zwiększyły znacznie swój potencjał gospodarczy, będąc poza zasięgiem działań wojennych. Swoją gospodarkę rozwijały w ramach wolnorynkowego ustroju kapitalistycznego. Tytuły artykułów
Głównie te różnice ustrojowe spowodowały, ze oba te państwa konkurowały o wpływy na arenie międzynarodowej, prowadząc tak zwaną „zimną wojnę" miedzy sobą. Po upadku ZSRR w 1991 r. USA ostały się jako jedyne supermocarstwo-hegemon w skali całego świata.
Odtąd tym bardziej starają się by zapobiec pojawieniu się jakiegokolwiek państwa, które mogłoby stać się udanym modelem, alternatywnym wobec kapitalizmu. Ingerują wiec zdecydowanie, choć skrycie, wobec takich państw-społeczeństw, mając na celu ich destabilizację, skłócenie, gospodarcze podporządkowanie sobie i zachowanie w ten sposób „równowagi” w regionie
Nic nowego pod słońcem. Taką politykę, określaną hasłem „divide et impera”, prowadził Rzym w ramach swego imperium „Pax Romana”. Również Wielka Brytania przez stulecia w swym imperium, „w którym słońce nie zachodziło”, przy tym dbając szczególnie o „równowagę” w Europie. Taką też politykę „Pax Americana” USA realizują konsekwentnie po II wojnie światowej.