STOKROTKA
Gdzie strumyk płynie z wolna,
rozsiewa zioła maj,
/Stokrotka rosła polna,
a nad nią szumiał gaj./ bis
W tym gaju tak ponuro,
że aż przeraża mnie,
/Ptaszęta za wysoko,
a mnie samotnej źle./ bis
Wtem harcerz idzie z wolna:
"Stokrotko, witam cię,
/Twój urok mnie zachwyca,
czy chcesz być mą, czy nie?"/ bis
Ma miłość jest ogromna,
głęboko w sercu skryta
/I nikt jej nie odgadnie,
i nikt jej nie odczyta./ bis
Stokrotka się zgodziła
i poszli w ciemny las,
/A harcerz taki gapa,
że aż w pokrzywy wlazł/ bis (po pas, po pas).
A ona, ona, ona,
cóż biedna robić ma?
/Nad gapą pochylona
i śmieje się: cha! cha!/ bis
Gdzie strumyk płynie z wolna,
rozsiewa zioła maj,
/Stokrotka znikła polna,
z harcerzem poszła w dal./ bis